Emily Dickinson por E…E Río

Poemas de Emily Dickinson

da obra «Towards Emily Dickinson» (ciclo de cancións, 2013)

de Antoni Parera Fons

 

Traducións a galego e castelán de Estíbaliz Espinosa, para a Orquestra Sinfónica de Galicia

 

 

I.- Un soño longo, longo

Un soño longo, longo, un soño xa famoso

que non presaxia Abrente

nin estrica os Membros- nin unha Pálpebra move

un soño Independente

Houbo algunha vez maiola Tal?

Sobre unha Aba de Pedra

estragar os Séculos

sen unha soa ollada ao Mediodía

I.- A long, long sleep

 

A long — long Sleep — A famous — Sleep —

That makes no show for Morn —

By Stretch of Limb — or stir of Lid —

An independent One —

Was ever idleness like This?

Upon a Bank of Stone

To bask the Centuries away —

Nor once look up — for Noon?

I.- Un sueño largo, largo

 

Un sueño largo, largo, un sueño ya famoso

que no presagia Amanecer

ni estira los Miembros- ni mueve un Párpado

un sueño Independiente

Hubo alguna vez indolencia Así?

Sobre una Ladera de Piedra

desperdiciar los Siglos

sin buscar ni una sola vez el Mediodía

II.- Morrín pola beleza

 

Morrín pola beleza, mais a duras penas

collía na Tumba

En tanto que un que morrera pola verdade xacía

no Cuarto a carón

Preguntoume moi amable «Logo ti, por que morriches?»

«Pola Beleza», respondín

«Eu pola Verdade. Ambas as dúas son Unha;

Somos irmáns», dixo

E así, coma parentes que quedan de Noite

falamos dun Cuarto a outro

Até que o Musgo nos alcanzou os beizos

e cubríunos Os nomes

II.- I died for beauty

 

I died for Beauty – but was scarce

Adjusted in the Tomb

When One who died for Truth, was lain

In an adjoining Room –

He questioned softly “Why I failed”?

“For Beauty”, I replied –

“And I – for Truth – Themself are One –

We Betheren, are”, He said –

And so, as Kinsmen, met a Night –

We talked between the Rooms –

Until the Moss had reached our lips –

And covered up – Our names –

II.- Morí por la belleza

Morí por la belleza, pero apenas

cabía en la Tumba

Mientras, uno que murió por la Verdad yacía

en el Cuarto contiguo

Me preguntó con dulzura «Por qué moriste?»

«Por la Belleza», repuse

«Y yo por la Verdad. Ambas son Una;

Hermanos somos», dijo

Y así, como parientes que quedan de Noche

hablamos de una Habitación a otra

Hasta que el Musgo nos alcanzó los labios

y cubrió Nuestros nombres

III.- Eu Anos pasara fóra da casa

Eu Anos pasara fóra da Casa

e de volta agora ante a Porta

non ousaba entrar, non fose que unha Cara

que no vira nunca antes

con baleiro ollar me mirase

e me preguntase qué me traía por alí

«Veño só pola Vida que deixei

Quedou algo dela por aquí?»

Farfallei de puro Nervio

botei un ollo ás ventás

O Silencio a rolos coma o Mar

veu romper ao meu oído

Rin cun Riso acartonado

por lle ter medo a unha Porta

quen xa arrostrou Perigo e Morte

quen nunca ante iso tremeu

Termei da Aldraba

a miña Man, tremelicando

non fose que a terrible Porta abrise nun repente

e me tirase ao Chan

Logo retirei os Dedos

cautelosa coma se de Cristal fosen

tapeime os oídos e igual que un Ladrón

fuxín sen alento da Casa

III.- I Years had been from home

 

I Years had been from Home

And now before the Door

I dared not enter, lest a Face

I never saw before

Stare vacant into mine

And ask my Business there —

“My Business just a Life I left

Was such still dwelling there?”

I fumbled at my Nerve —

I scanned the windows over —

The Silence like an Ocean rolled

And broke against my ear —

I laughed a Wooden Laugh

That I could fear a Door

Who Danger and the Death had Faced

But never shooked before.

I lifted to the Latch

My Hand, with trembling care

Lest back the awful Door should spring

And leave me in the Floor —

I moved my Fingers off

As cautiously as Glass

And held my ears, and like a Thief

Stole gasping from the House —

christian-schloe-portrait-of-a-heart

III.- Yo Años había estado lejos de casa

Yo Años había estado lejos de Casa

y de regreso ante la Puerta

no me atrevía a entrar, por si una Cara

que no había visto antes

con mirada vacía me miraba

y me preguntaba qué me traía por allí

«Vengo a por la Vida que dejé

Vive aún algo por aquí?»

Balbucí de puro nervio

eché un ojo a las ventanas

El Silencio rodó como el Océano

y vino a romper a mi oído

Reí con Risa acartonada

por tenerle miedo a una Puerta

quien se ha enfrentado al Peligro y la Muerte

quien nunca ante eso tembló

Empuñé la Aldaba

con la Mano, temblor y cuidado

por si la terrible Puerta se abría de golpe

y me arrojaba al Suelo

Luego retiré los Dedos

con tanta cautela como si fuesen Cristal

me tapé los oídos y como un Ladrón

huí sin aliento de la Casa

IV.- Non vaias achegarte de máis á Casa da Rosa

 

Non vaias achegarte de máis á Casa da Rosa

unha Brisa que arrasa

ou un Orballo que inunda

espanta as súas paredes

Nin trates de atar á Bolboreta

ou rubir pola Reixa da Éxtase

Ficar na incerteza

é garantía certeira de Ledicia

IV.- Go not too near a House of Rose

Go not too near a House of Rose —

The depredation of a Breeze —

Or inundation of a Dew

Alarms its walls away —

Nor try to tie the Butterfly,

Nor climb the Bars of Ecstasy,

In insecurity to lie

Is Joy’s insuring quality.

IV.- No te acerques demasiado a la Casa de la Rosa

 

No te acerques demasiado a la Casa de la Rosa

una Brisa que devasta

o un Rocío que inunda

ahuyenta sus paredes

Ni trates de atar a la Mariposa

o subir por las Rejas del Éxtasis

Quedarse en la incerteza

es garantía certera de Alegría

 

 

V.- Un sépalo, un pétalo e unha espiña

Un sépalo, un pétalo e unha espiña

unha mañá calquera do verán

un frasquiño de Orballo- unha Abella, ou dúas

unha Brisa- unha viravolta nas árbores

e xa vos son unha Rosa!

V.- A sepal, a petal and a thorn

A sepal, petal, and a thorn

Upon a common summer’s morn—

A flask of Dew—A Bee or two—

A Breeze—a caper in the trees—

And I’m a Rose!

 

V.- Un sépalo, un pétalo y una espina

Un sépalo, un pétalo y una espina

una mañana cualquiera del verano

un frasquito de Rocío- una Abeja, o dos

una Brisa- una cabriola en los árboles

¡y soy una Rosa!

VI .- Este Calado Po

Este Po Silandeiro foi unha vez Donas e Cabaleiros

Mozos e Mozas foi

e risa e talento e Suspiros

e Vestidos e Rizos

Este Desleixado Espazo foi un pazo vivaz do Verán

Onde hai Rebentos e Abellas

existe un Circuíto Oriental

e logo, igual que elas, cesa

VI.- This quiet Dust

This quiet Dust was Gentleman and Ladies

And Lads and Girls —

Was laughter and ability and Sighing

And Frocks and Curls.

This Passive Place a Summer’s nimble mansion

Where Bloom and Bees

Exists an Oriental Circuit

Then cease, like these —

VI.- Este Polvo callado

Este Polvo callado fue unha vez Damas y Caballeros

fue Chicos y Chicas,

fue risa y talento y Suspiros

y Vestidos y Bucles

Este Lugar Desangelado fue una mansión leve del Verano

Donde hay Flores y Abejas

existe un Circuito Oriental

y luego, como estas, se detiene

Un comentario en “Emily Dickinson por E…E Río

Deixar un comentario